Το σώμα μου δεν μοιάζει με τα άλλα. Το ίντερνετ λέει ότι η μικρή μου παραμόρφωση δεν μειώνει το προσδόκιμο της ζωής μου, αλλά με κάνει διαφορετική.

Επηρέασε την ικανότητά μου να θηλάσω αλλά αυτό που ήταν πραγματική έκπληξη ήταν ο τρόπος που ο θηλασμός επηρέασε τελικά το περίεργο στήθος μου.

Τι σε νοιάζει εσένα; Και γιατί θα πρέπει να αποκαλύψω την ιδιορρυθμία μου δημόσια;

Γιατί μπορεί η ιστορία μου να δώσει ελπίδα σε κάποιες γυναίκες που βασανίζονται με την παραγωγή τους. Και γι’ αυτό, διάβασε παρακάτω:

Το περίεργο σώμα μου

Η μητέρα μου είπε ότι παρατήρησε το πρόβλημά μου όταν ήμουν περίπου 3 ετών.

Το στέρνο μου είχε αρχίσει να βουλιάζει προς τα μέσα, δημιουργώντας μια εσοχή στο μέσον του θώρακά μου.

Λέει ότι δεν μπόρεσε να βρει κανέναν από καμία από τις δύο οικογένειες που να είχε κάτι τέτοιο. Ο γιατρός μας της είπε να μην ανησυχεί.

Όταν μπήκα στην εφηβεία, έβλεπα να μεγαλώνει το αριστερό μου στήθος, αλλά όχι και το δεξί.

Όσο τα χρόνια περνούσαν, το αριστερό στήθος μεγάλωνε φυσιολογικά, ενώ το δεξί παρέμεινε τελείως επίπεδο.

νανσυΣτην ηλικία των 21 ετών αποφάσισα να κάνω πλαστική διόρθωση του στήθους.

Εκείνη την εποχή το στέρνο μου είχε μια βαθιά εσοχή και η καρδιά μου είχε  «βουλιάξει» προς τη μία πλευρά.

Ο πλαστικός χειρουργός τοποθέτησε εμφύτευμα σιλικόνης εκεί που θα έπρεπε να είναι το δεξί μου στήθος κι έτσι κατέληξα με ένα φυσιολογικό δεξί στήθος και η εσοχή γέμισε.

Δεν ήταν όλα 100% φυσιολογικά, αλλά ήταν πολύ καλύτερα και ένιωθα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Από τα 29 ως τα 35 μου χρόνια, γέννησα 3 αγόρια και θήλασα συνολικά 12 χρόνια και από τα δύο στήθη.

Στην πρώτη συνάντηση της La Leche League (LLLI) που πήγα, όταν ήμουν 5 μηνών έγκυος στο πρώτο μου παιδί, έμαθα ότι οι γυναίκες μπορούν να θηλάσουν αποκλειστικά δίδυμα ή και τρίδυμα κι έτσι συμπέρανα ότι έστω και ένας λειτουργικός μαστός ήταν αρκετός.

Λάτρεψα το θηλασμό και έγινα σύμβουλος της LLL για να βοηθήσω κι άλλες γυναίκες να θηλάσουν.

Επίσης λειτούργησα ως πηγή πληροφοριών μέσα στην LLLI για όλες γυναίκες που είχαν απορίες σχετικά με το θηλασμό και τα εμφυτεύματα στήθους.

Εμφανίστηκα ακόμα και στο CNN για να μιλήσω για το αν ο θηλασμός με εμφυτεύματα θα μπορούσε να προκαλέσει αργότερα προβλήματα υγείας στα παιδιά (η επιστήμη βρήκε ότι δεν προκαλεί).

Μια μεγάλη ανακάλυψη

Στα 50 μου, κατά τη διάρκεια της τακτικής μαστογραφίας ρώτησα την ακτινολόγο: «Ξέρετε ότι έχω ένα πρόθεμα σιλικόνης, ε;». και εκείνη απάντησε «Ναι, αλλά δεν το βρίσκω»!

Τελικά το βρήκε στην σχισμή ανάμεσα στα στήθη μου. Μου είπε ότι το εμφύτευμα μετακινήθηκε.

Εκείνη την εποχή, το στέρνο μου είχε βουλιάξει τόσο πολύ, που σχεδόν άγγιζε την σπονδυλική μου στήλη….

Με το πέρασμα των χρόνων, και καθώς το βούλιαγμα στο στέρνο μου μεγάλωνε, το εμφύτευμα μετακινήθηκε πλήρως ανάμεσα στα στήθη μου.

Κι όμως, παρόλο που δεν είχε μείνει καθόλου εμφύτευμα στο δεξί μου στήθος, αυτό φαινόταν πλήρως ανεπτυγμένο και κανονικό!

Με έκπληξη συνειδητοποίησα ότι το «βιονικό» μου στήθος είχε γίνει κανονικό και αληθινό!

Πώς έγινε αυτό;

Η επιστήμη μας λέει ότι οι γαλακτοφόροι αδένες μεγαλώνουν και αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό οι αδένες αυτοί εξακολουθούν να μεγαλώνουν.

Ξέρουμε επίσης ότι με το κατάλληλο ερέθισμα, ακόμα και γυναίκες που ποτέ δεν έμειναν έγκυες μπορούν να έχουν λειτουργικό στήθος και να παράγουν γάλα για τα υιοθετημένα μωρά τους.

Τα ήξερα όλα αυτά όταν έκανα μαστογραφία και έμαθα τα νέα, και κατάλαβα αμέσως ότι τα 12 χρόνια θηλασμού είχαν κάνει σταδιακά το δεξί στήθος μου να μεταμορφωθεί σε αληθινό στήθος όπως δεν υπήρξε ποτέ πριν.

Πώς η ιστορία μου μπορεί να βοηθήσει άλλες γυναίκες;

Κάποιες γυναίκες σχεδιάζουν να θηλάσουν, αλλά στην πορεία μαθαίνουν ότι τα στήθη τους δεν αναπτύχθηκαν κανονικά.

Λέγεται «υποπλασία του στήθους» και σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν αρκετοί γαλακτοφόροι αδένες για να παράξουν το 100% του γάλακτος που χρειάζεται το μωρό.

Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε εγχείρηση μείωσης του στήθους.

Είναι πολύ άσχημο όταν κάποιες γυναίκες που θέλουν πολύ να θηλάσουν αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν.

Ο θηλασμός είναι μέρος της σεξουαλικότητάς μας και όταν μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να κάνει ότι οι άλλες κάνουν με τόση φυσικότητα, είναι μια πραγματική απώλεια – σαν την υπογονιμότητα – η οποία αξίζει να αναγνωρίζεται.

Στην ιδιωτική μου πρακτική ως σύμβουλος θηλασμού, πολλές φορές έχω κλάψει μαζί με κάποιες γυναίκες που ήρθαν αντιμέτωπες μ’ αυτό το θέμα…..

Ένα μέρος της δουλειάς μου είναι να συζητήσω τις επιλογές της.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το να παρατήσεις το θηλασμό είναι η μόνη επιλογή, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.

Σήμερα, όταν συναντώ μια γυναίκα η οποία παλεύει με την μειωμένη παραγωγή, της λέω την ιστορία μου.

Αυτή τους δίνει μια προοπτική όχι μόνο για τις επιλογές που έχουν σήμερα, αλλά και για το πώς οι επιλογές αυτές μπορεί να επηρεάσουν το μέλλον τους.

Οι επιλογές

νανσυ1

Οι μητέρες που παράγουν λιγότερο γάλα για τα μωρά τους μπορούν να συνεχίσουν να θηλάζουν καθώς δίνουν συμπλήρωμα με μητρικό γάλα δότριας μητέρας, ή φόρμουλα.

Και μπορούν να δίνουν αυτό το συμπλήρωμα με πολλούς τρόπους αλλά και με κάτι που ονομάζεται «σύστημα συμπληρωματικής σίτισης» και το οποίο βλέπεται στη φωτογραφία.

Αυτή η συσκευή επιτρέπει στο μωρό να πίνει το συμπλήρωμα καθώς θηλάζει από το στήθος.

Οι συσκευές αυτές μπορεί να είναι λίγο περίεργες και εκνευριστικές στην αρχή. Αλλά αξίζουν τον κόπο γιατί καθώς το μωρό θηλάζει, ενεργοποιούν την ανάπτυξη του μαστού.

Εάν η γυναίκα εξακολουθεί να θηλάζει για μήνες ή για χρόνια, με την πάροδο του χρόνου ο θηλασμός θα κάνει το στήθος της να μεγαλώσει και θα αυξηθεί η παραγωγή της για το συγκεκριμένο ή για τα επόμενα μωρά.

Επίσης, αυτές οι συσκευές δίνουν στις γυναίκες που θέλουν πολύ να θηλάσουν έναν τρόπο να έχουν το μωρό τους στο στήθος συνέχεια, είτε έχουν γάλα είτε όχι.

Πολλές μητέρες υιοθετημένων μωρών και τα μωρά τους έχουν βιώσει την εμπειρία του θηλασμού μέσω αυτών των συσκευών.

Αυτές οι συσκευές συνήθως χρησιμοποιούνται για λίγο χρονικό διάστημα. Μετά την εισαγωγή στερεών τροφών στο μωρό, οι ανάγκες του για γάλα μειώνονται σταδιακά.

Και κάποια στιγμή, γύρω στους 8-10 μήνες, το στήθος της μητέρας μπορεί και μόνο του να καλύψει τις ανάγκες του μωρού.

Και από αυτό το σημείο και μετά, μπορεί ο θηλασμός να συνεχιστεί απρόσκοπτα χωρίς την ανάγκη για συμπλήρωμα.

Και φυσικά, η χρήση αυτών των συσκευών δεν είναι απαραίτητη.

Κάποιες γυναίκες επιλέγουν άλλους τρόπους για να δώσουν το συμπλήρωμα – μπιμπερό, κουταλάκια, ποτηράκια, κλπ – και θηλάζουν μόνο για ανακούφιση και παρηγοριά με όσο γάλα παράγουν.

Τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό, ακόμα και το λίγο μητρικό γάλα είναι καλύτερο από το καθόλου.

Και φυσικά οι περισσότερες μητέρες το κάνουν για το δέσιμο που προσφέρει ο θηλασμός.

Η ιστορία μου δείχνει ότι ακόμα και οι γυναίκες με μειωμένη παραγωγή έχουν επιλογές. Και κάποιες από αυτές τις επιλογές δίνουν την δυνατότητα να αλλάξει ο μαστός και να αυξηθεί η παραγωγή.

Οι γυναίκες αυτές αξίζει να ξέρουν το τι μπορεί να γίνει τόσο για χάρη του μωρού τους όσο και για χάρη των μελλοντικών μωρών τους.

Εάν η ιστορία μου δώσει σ’ αυτές τις γυναίκες ελπίδα και μια νέα προοπτική, τότε δεν με πειράζει καθόλου να μοιραστώ την ιδιαιτερότητά μου με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μετάφραση – επιμέλεια: Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC

Πηγή

Αφήστε μια απάντηση